به نقل از «قدس آنلاین»

فیلم‌سازی برای نسل «زِد» سخت شده است

تاریخ انتشار: ۹ اسفند ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۸۴۲۵۸۳

محمد احمدی، تهیه‌کننده آثار کودک و نوجوان که آخرین فیلمش «میان صخره‌ها» در جشنواره‌های داخلی و خارجی خوش درخشید اما در رقابتی نابرابر با فیلم‌های کمدی، روزهای کم‌فروشی را در اکران تجربه کرد، در گفت‌وگو با خبرنگار ما به تشریح شرایط ساخت و فروش فیلم‌های کودک و نوجوان در سینمای ایران می‌پردازد.

او درباره اینکه سینمای کودک و نوجوان با داشتن ظرفیت بالقوه جمعیت ۱۶ میلیونی دانش‌آموزان، چرا گیشه کم‌فروشی دارد، می‌گوید: یکی از ژانرهای پرفروش در سینمای جهان، فیلم‌های کودک و نوجوان است به ویژه فیلم‌های فانتزی و انیمیشن‌ها ولی در کشور ما فیلم‌های فانتزی کودک و نوجوان چندان رونقی ندارد در حالی که مخاطبان این سینما همراه با خانواده فیلم می‌بینند که می‌تواند میزان فروش این آثار را بیشتر کند ولی از این ظرفیت به درستی استفاده نمی‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!  
کارگردان فیلم «شاعر زباله‌ها» با بیان اینکه فیلم‌های کودک و نوجوان، کیفیت قابل قبولی دارند معتقد است شکست آن‌ها در گیشه به دلیل ضعف سیاست‌های حمایتی دولت است و می‌افزاید: ما در این چهار دهه، فیلم‌های کودک و نوجوان بسیار خوبی از کارگردان‌های بزرگ داشتیم که افتخارات و جایزه‌های زیادی برای کشور کسب کردند از عباس کیارستمی گرفته تا مجید مجیدی. امروز هم آثار خوبی در این حوزه ساخته می‌شود که در گیشه با شکست مواجه می‌شوند و فیلمسازان را دلسرد می‌کنند. 

 مسجد و فرهنگسرا جای نمایش فیلم نیست
احمدی با تأکید بر استفاده از ظرفیت مدرسه‌ها برای تکان گیشه فیلم‌های کودک و نوجوان خاطرنشان می‌کند: در گذشته طرح‌های تشویقی برای مدارس در نظر گرفته می‌شد تا مدیران مدارس ترغیب شوند دانش‌آموزان را به سینما ببرند. با سیاست‌گذاری درست می‌توان طرح‌های موفق گذشته را به‌روز و عملیاتی کرد ولی برخی از مدیران سینمایی جوری رفتار می‌کنند که گویی قرار است سینما را از نو اختراع کنند!
تهیه‌کننده فیلم «اسکی‌باز» می‌گوید: رکورد فیلم «فسیل» که پرفروش‌ترین فیلم امسال بوده، ۵/۴ میلیون بلیت است. تصور کنید جمعیت ۱۶ میلیونی دانش‌آموزان چه ظرفیتی برای سینمای کودک و نوجوان دارد، اگر یک چهارم این جمعیت به تماشای فیلم‌های کودک و نوجوان بروند، گیشه این حوزه تکان می‌خورد. 
او ادامه می‌دهد: باید برنامه‌ریزی و تدبیر شود که چطور می‌توان از این ظرفیت بالقوه بهره برد. آثار کودک و نوجوان ما از کیفیت قابل قبولی برخوردارند از انیمیشن گرفته تا ژانر فانتزی ولی جدی گرفته نمی‌شوند.
این تهیه‌کننده درباره اینکه ظرفیت سالن‌های سینمایی پاسخگوی اکران‌های دانش‌آموزی است یا می‌توان از سالن‌های غیرسینمایی هم برای اکران فیلم استفاده کرد، می‌گوید: الان سالن‌های سینما خالی هستند و مسجد یا فرهنگسرا هم جای نمایش فیلم سینمایی نیست چون از نظر امنیت پخش، شرایط قابل قبولی ندارند. الان بسیاری از شهرها، سالن‌های سینمایی خوبی دارند و معمولاً در سانس‌های صبح خالی هستند. برای مناطق محروم که سالن سینمایی ندارند، ایده «سینما سیار» خوب است اما با حفظ امنیت فیلم‌ها، نباید به بهانه توسعه اکران‌ها راه تخلف را باز کرد. 

 ضرورت حمایت دولت از فیلم‌های کودک و نوجوان
تهیه‌کننده فیلم «میان صخره‌ها» درباره اینکه با تنوع ابزار سرگرمی، کودکان و نوجوانان چقدر تمایل به تماشای فیلم‌ها و انیمیشن‌های ایرانی دارند، پاسخ می‌دهد: هر چیزی جایگاه خودش را دارد. قبلاً این نگرانی وجود داشت که با توسعه پلتفرم‌ها از فیلم‌های سینمایی استقبال نشود ولی فروش گیشه نشان می‌دهد هر مدیوم و ابزار سرگرمی، جایگاه و کارکرد خودش را دارد. 
به باور احمدی با سیاست‌گذاری و تبلیغات خوب، سینما جایگاه خودش را پیدا می‌کند. فیلم‌های سینمایی کودک و نوجوان هم بایستی براساس نیاز و سلیقه نسل جدید ساخته شوند، هنرمندان باید خودشان را به‌روز کنند. اصلاً وظیفه هنرمند این است که جلوتر از جامعه و زمانه‌اش باشد یعنی فیلمش علاوه بر سرگرمی، کارکردهای آموزشی و فرهنگی هم برای مخاطب کودک و نوجوان داشته باشد. 
او با تأکید بر اینکه هنرمندان باید از نسل جدید جلوتر باشند، می‌گوید: نمی‌توان فیلمی ساخت که باب سلیقه کودک و نوجوان ۱۵-۱۰ سال پیش است و توقع داشت خوب بفروشد. فیلم ساختن برای نسل Z بسیار سخت شده است از این رو هنرمندان باید جلوتر از جامعه و زمانه‌شان باشند اگرچه سرعت پیشرفت علم و فناوری هم آن قدر بالا رفته که کار را برای فیلمسازان سخت کرده است.

 ریسک بالای سرمایه‌گذاری در آثار کودک
به گفته احمدی، بچه‌های این نسل، فیلم‌های فانتزی و انیمیشن‌های روز دنیا را می‌بینند و سطح سلیقه‌شان بالا رفته است. او می‌افزاید: البته در چند سال اخیر از انیمیشن‌های ایرانی استقبال خوبی شد و راه برای انیمیشن‌سازی در سینمای ایران باز شده است به طوری که پس از کمدی، انیمیشن جزو پرفروش‌ترین‌هاست.
او درباره اینکه چرا ترجیح برخی خانواده‌ها میان انتخاب کمدی و فیلم کودک و نوجوان، تماشای کمدی است؟ می‌گوید: باید شرایط و احوال جامعه را در نظر گرفت، مردم برای اینکه دو ساعت گرفتاری‌هایشان را فراموش کنند به تماشای کمدی می‌روند تا بخندند و ربطی به ظرفیت و بضاعت فیلم‌های کودک و نوجوان ندارد.
این تهیه‌کننده اضافه می‌کند: در فیلم‌های کودک و نوجوان کمتر از بازیگران چهره استفاده می‌کنند یا پروداکشن بزرگی ندارند در حالی که امکانات برای ساخت فیلم کمدی بیشتر است چون ریسک سرمایه‌گذاری در کمدی کمتر و تمایل سرمایه‌گذاران بیشتر است.
وی یادآور می‌شود: فیلم‌نامه‌های خوب کودک و نوجوان به سختی سرمایه‌گذار پیدا می‌کنند در حالی که فیلم‌نامه‌های معمولی کمدی سرمایه‌گذار دارند. به همین دلیل فیلم‌های کودک و نوجوان لوباجت ساخته می‌شوند و توان مالی استفاده از سوپراستارها را ندارند بنابراین لازم است که دولت از آن‌ها حمایت کند. زهره کهندل

منبع: قدس آنلاین

کلیدواژه: گروه سینمای کودک و نوجوان سینمای کودک فیلم های کودک و نوجوان انیمیشن ها تهیه کننده فیلم ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۸۴۲۵۸۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

روایت یک کارگردان از فیلمسازی در نوجوانی/ هیچ چیز جز گوشی موبایل لازم نیست

به گزارش قدس آنلاین،  اولین دورهمی آسمونی‌ها در جشن ۱۰ سالگی فعالیت بادبوم ویژه فعالیت‌های سینمایی نوجوان‌ها در مجموعه‌های سینمایی و تلویزیونی، با حضور حمید امامی دبیر جشنواره و محمدرضا خردمندان کارگردان سینما و جمعی در خانه هنرمندان برگزار شد.

سید حمید امامی مدیر بادبوم به جمع هنروران نوجوان حاضر در جشن اشاره کرد و گفت: ما در این جمع قرار بود یک دورهمی ساده داشته باشیم اما کار گسترده شد و بخاطر محدودیت‌ فضا نصف بچه‌هایی که قرار بود دعوت شوند، دعوت نشدند و انشالله دورهمی بعدی در ورزشگاه آزادی باشد.

موضوعات «آسمون» را مطابق با نوجوانان انتخاب کنیم

او به آغاز فعالیت بادبون در سال ۹۳_۱۳۹۲ پرداخت و از خانواده‌های بچه‌های عضو بادبوم قدردانی کرد و افزود: از تمام پدر و مادران بچه‌های عضو بادبوم بخاطر اینکه این‌ سال‌ها با ما ساختند درحالی که بارها موقعیت بادبوم عوض شد، تشکر می‌کنیم.

دبیر جشنواره «آسمون» از آغاز یک جشنواره جدید خبر داد و ادامه داد: امروز آغاز رسمی جشنواره آسمون است؛ این جشنواره ویژه تولید محتوای برای بچه‌های ۹ تا ۱۸ سال است که جوایز بسیار ارزشمندی دارد و که آغاز رسمی آن با شماهایی است که در این مدت با ما بودند.

امامی با بیان اینکه موضوعات و جوایز و تمام جزئیات جشنواره در asemoonfest.ir آمده است،  تاکید کرد: سعی شد موضوعاتی انتخاب شود که کاملا مربوط با نسل ضد و دهه هشتاد و نودی‌ها باشد چون می‌خواهیم ثابت کنیم نوجوان‌ها می‌توانند آینده‌ خودشان را شکل بدهند.

 برای فیلمسازی از خودتان شروع کنید

سپس، محمدرضا خردمندان کارگردان سینما در سخنانی نوجوانی را بهترین دوره زندگی هر فرد دانست و افزود: باید برای دوره نوجوانی به‌شدت تلاش کرد و اشتباه اینجا جایز است و حتما در بزرگسالی می‌توان از اندوخته‌های آن استفاد کرد.

او از تکرار تجربه در نوجوانی به‌عنوان یک توصیه یاد کرد و تاکید کرد: در نوجوانی باید بسیار تجربه کرد؛ این دوره فرصتی برای آزمون و خطاست و هیچ اشکالی ندارد و خطا کرد چراکه این تجارب مواد خام آینده خواهند شد تا از آن‌ها استفاده مفید کرد.

این فیلمساز در توصیه‌هایی برای نوجوانانی که قصد دارند در عرصه فیلمسازی و بازیگری فعالیت کنند، گفت: من خودم در سینما کارم را با فیلم کوتاه و ارزان‌قیمت شروع کرده‌ام. به بچه‌هایی که می‌خواهند کارگردانی و بازیگری را در آینده دنبال کنند، توصیه می‌کنم از خودتان و تجارب و خاطرت‌تان شروع کنید؛ تمام آنچه که شما هستید و تجریه شخصی دارید و آن چیزهایی که هویت شماست برای شروع فیلمسازی به شما کمک خواهند کرد.

 به اولین چیزی که نیاز دارید، ایده است

خردمندان از ایده به‌عنوان اولین مرحله برای فیلمسازی یاد کرد و گفت: یک فیلمساز و نویسنده اول چیزی که برای شروع نیاز دارد، ایده است. من در ابتدای راه یک توصیه دارم، به تجربیات شخصی خودتان رجوع کنید چون بهترین ایده فیلمسازی از خودتان و خاطرات شماست پس در خاطرات‌تان جستجو کنید که چه لحظاتی در زندگی دارید که شما را تحت تاثیر قرار داده و آن اتفاق را به خوبی می‌شناسید چوم همراه با رنج و حس غرور و ... است و نسبت به آن اطلاعات کامل دارید و همین‌ها قابلیت ساخت یک فیلم کوتاه را به شما خواهد داد چراکه به ابعاد آن اشراف دارید.

او به ذکر نمونه‌هایی از تجارب مشترک بچه‌ها پرداخت و عنوان کرد: درباره دوچرخه و شغل پدرتان و موضوعاتی که به‌خوبی آن را می‌شناسید، فیلم بسازید که جزئیات قابل لمس از آن‌ها در ذهن داشته باشید که همگی برامده از تجربه شخصی شماست. همه فیلمسازان بزرگ اولین داستان و شعر و فیلم را از تجربه درونی و غنی شده خودشان ساخته‌اند. البته اینکه آیا این خاطرات به‌تنهایی برای ساخت فیلم کافی است، باید بگویم خیر! بلکه باید به آن‌ها واقعیت و تخیل اضافه کنیم تا فیلم به یک اثر هنری تبدیل شود.

کارگردان "بیست و یک روز بعد" تجاربی از فیلمسازی خود را با نوجوان‌ها به اشتراک گذاشت و گفت: من وقتی نوجوان بودم در اوایل دهه ۷۰ یک همکلاسی داشتم که شرایط اقتصادی خوبی نداشت و همین موجب مشکلاتی می‌شد که مدیران مدرسه قصد داشتند او را اخراج کنند و  این سوژه برای من محور یک داستان شد چون او را به‌خوبی می‌شناختم.من این داستان را با چاشنی تخیل نوشتم و چاپ شد و اولین تجربه نویسندگی من رقم خورد و من فهمیدم می‌توانم از خاطراتم داستان بنویسم. در ادامه من برای فیلمسازی از این روش استفاده کردم و فیلم "بیست و یک روز بعد" که قصه‌ی واقعی داشت با هدف حرکت به‌سمت درون مایه تخیل به آن آمیخته شد تا بتوانیم در فیلم حرفی داشته باشیم.

خردمندان خطاب به حاضرین گفت: توصیه می‌کنم تجربیات و خاطرات‌ خودتان را درباره موضوعات و دوستانی که به‌شدت آن‌ها را می‌شناسید را بنویسید که برای شما تولید داستان می‌کنند. به‌نظرم فیلم ساختن به‌شدت ارزان و آسان شده و هیچ چیز جز گوشی موبایل برای فیلم‌سازی لازم نیست و این امکاناتی است که در دست همگی قرار دارد.

او افزود: بچه‌هایی که می‌خواهند بازیگر شوند باید ده برابر یک نقش را در زندگی روزمره خودشان بازی کرده باشند و ده‌ها قدم از یک تست بازیگری جلوتر باشند و یادبگیرند که تقلید کنند و افعال دیگران را شبیه‌سازی کنند و برای نقش‌های مختلف شناسنامه درست کنند. مدل راه رفتن، حرف زدن و فکر کردن زندگی افراد و مشاغلی  مثل نجار، بنا و پزشک را مرور کنند تا آماده همکاری با یک فیلم باشند.